Setki lat

człowiek

Czy nie uważacie, że mijający czas, ta niekończąca się rzeczywistość może niekiedy znużyć dzieci nocy. Czy byłoby z ich strony błędem spróbować czegoś nowego niż bezkresnego spijania ludzkiego osocza i życia w mroku, w swoim własnym cieniu? Temat teraz poruszany dotyczący uwodzenia ludzi.. A może upiór o długich kłach po prostu chcę spróbować czegoś nowego, poznać człowieka od trochę innej strony niż ofiary do pożywienia się. Może ciekawi go jakim myśleniem jest obdarzona taka istota, na co ona zwraca uwagę podczas swojego życia i co stawia sobie w nim za cel. Według mnie nie mogą to być naturalne odczucia wampira, zdarzenia, z którymi miał styczność i myślę też, że poszukiwanie kilku odpowiedzi przez te swoje nędzne setki lat egzystencji również będzie częścią ich istnienia.

nowy

Nie rozumiem, dlaczego uważacie iż życie przez te setki lat byłoby nudne i ciężkie dla wampira. Dla mnie byłoby to czymś wspaniałym, żyć wiecznie i patrzeć na zmieniający się świat, nie przejmując niczym. Cudowne życie.
Zresztą wyobraźcie sobie. Urodziliście się powiedzmy końcem średniowiecza, bądź początkiem nowożytności i żyjecie do teraz. Widzicie jak zmienia się życie na całym świecie, jak zmienia się polityka, toczą się wojny. Aż do czasu gdy widzicie jak do przodu idzie technika. A Wy obserwujecie na uboczu wszystko. Nie byłoby mowy o nudzie, bo cały czas świat by się zmieniał.
Ale na pewno, zabawa jakimiś uczuciami dla wampira byłaby ciekawą rozrywką. Bo dlaczego nie? W końcu, musi sobie czymś ubarwić dodatkowo życie.

nowy

Nawet jeśli przyjmując, że możliwym jest długowieczność to nie mogę się zgodzić z tym że to nie byłoby nudne. Nawet zwykłych ludzi ona dopada. Po dwa Życie to nie jedynie ciągła zabawa... A samo obserwowanie nie daje nikomu pełni. Zawsze trafi się moment kiedy chce się w czymś uczestniczyć.
Tymbardziej takowy wampir snując się w mijających dekadach zapewne ma dosyć tej nieustającej egzystencji. W końcu ile można istnieć na tym samym świecie? Odpowiedzi na wszystkie pytania nie zostaną udzielone, nieważne jak długo będzie się ich szukać. Ciągle niezmiennie szukającym 'tego czegoś" też być nie można. Więc jaki cel w tej całe nieśmiertelności?

Gość

Zaręczam Ci Ariso, że tych pytań, a dokładniej tych najważnienaszych nie jest tak wiele. Na co już zwykły, co bardziej inteligentny śmiertelnik potrafi odpowiedzieć.

Zapraszam do działu "sami o sobie". Wink

młody wampir

Jedyne czego może szukać, to sens dalszego istnienia, a więc konkretne uczucia...

nowy

Szczerze mówiąc ja mam ich bardzo wiele i z każdą odpowiedzią jest ich coraz więcej. Tak było i będzie. Tym bardziej osoby inteligentne dążą do wiedzy...

młody wampir

A co do Twej wypowiedzi Patryku, wyobrażasz sobie ogrom cierpienia przez te lata? Niewykorzystane okazje, rany psychiczne? Nie da się żyć wiecznie, świat niszczy nas wszystkich po równo...

Gość

Wewnątrz

ehh... a ja jednak kłóciłabym się z Wami. Świata w pojedynkę oczywiście nie zmienimy, lecz liczy się nasze nastawienie do niego. Możemy postrzegać same jego wady, lub znaleźć coś pięknego co nas zachwyci i zainspiruje do dalszego życia. (nawet wiecznego) Smile

Gość

Administrator

Wewnątrz

Dokładnie Mój Drogi. Przede wszystkim liczy się nastawienie. Świat tak wiele ma do zaoferowania, że dla chcącego nic trudnego. Co do ciągłości zmian... każdemu zdarza się czasem zatęsknić za tym co było Smile

a wieczność też może "wyjść bokiem".

sukkub

Jakiś czas temu były doniesienia o mężczyźnie, który w wieku 80 lat poszedł na studia matematyczne. Czas da się wypełnić. Ba, ludzkie życie czasem bywa zbyt ulotne i krótkie, by zrobić wszystko, co się chce. Z drugiej strony żywot wampira jest na tyle długi, że zanim znudzi go wszystko, co wymyśli sobie do roboty (jeśli taka jego ochota), dostanie całą gamę nowych możliwości. Wampir płynie z świata postępem.
Ciekawie to wszystko przedstawione jest w Kronikach Wampirów.

Osobiście ciekawiłoby mnie takie życie. Wampirowi głód nie straszny, bezdomnych - że tak to ujmę - w bród. Chyba tylko kwestia pieniędzy na realizację zachcianek. Ale jak się ma dużo czasu, to można dobre plany obmyślać.
Tak czysto fantazyjnie ;3

Administrator

Wielokrotnie już wypowiadałem ale się na ten temat, ale cóż mi szkodzi, uczynię to jeszcze raz.

Moim zdaniem wieczne życie stawało by się w końcu męczące, wszak ile można brnąć w niekończących się problemach tudzież od nich uciekać? Ile razy można wielbić i nienawidzić swoje ego za żywienie emocji? To wszystko już za czasów śmiertelnego życia potrafi męczyć...

Patrząc jednak z drugiej strony wspomniana przez Styx ewolucja świata może to zmęczenie odpędzać, przedłużać ilość czasu, podczas którego uważa się swój żywot za cud, którego kontynuacja będzie spełnianiem samego siebie.

Dlatego za najciekawszą z opcji uważał bym żywot naturalnie nie ograniczony lecz możliwy do zakończenia na skutek środków sztucznych, gdy już uzna się siebie za spełnionego.