Śmierć

Gość

Jedna z moich ulubionych maksym mówi; vivere nolit, qui mori non vult, czyli "kto nie chce umierać, ten nie chce też żyć". Zastanawiam się, jak Wy widzicie to co jest nieuniknione... czyli własną śmierć. Jakie obawy czy lęki was trapią najbardziej. Czy jest to aż tak straszne ?

Very Happy

sukkub

Śmierć jest tylko kolejnym etapem życia... i wcale nie musi oznaczać jego końca....

Starszy wampir

Ilekroc mi glowe scinano,toporem,mieczem,gilotyna, powracam tak do konca
w historii ukryty i niezauwazony,chronie choc...

Administrator

Jak wspomniała Constance, śmierć naszego ciała nie musi być końcem naszej egzystencji.

Co do strachu, podejrzewam iż jest on powszechny. Bo czy przypadkiem strach przed nieznanym nie jest jednym z najbardziej podstawowych ludzkich instynktów?

Moderator

Przyznaje sie że nie tyle smierci co utraty tego 'swiata' sie obawiam...
Bo zakladajac,ze istnieje ciag życ nastepnych trzeba też zakladac, ze znowu na wszystko bd trzeba sb zapracowac...a że nic nigdy nie przychodzi ot tak, to wiadomo co nas czeka. ;P

Choc glebiej sie zastanawiajac nad tym, to też ow sąd mnie napawa strachem...

Administrator

Wiesz Nadi, nawet nie pomyślanym o przytoczonej przez Ciebie utracie rzeczy, których się dorobiliśmy. Przyznam bez bicia, że za paroma przedmiotami użytku codziennego zwyczajnie tęsknił bym.

Co do konieczności zyskiwania wszystkiego na nowo, nie wliczając tęsknoty za dobrami materialnymi nie obawiał bym się, jako, że moja postawa życiowa nie traktuje pozycji społecznej jako nic ważnego. Choć i w moich oczach jest jasne, ze dla dużej ilości osób utrata statusu była by czymś strasznym.

Co do sądu - jest to kwestia wiary. Choć bał bym się niepewności moich przyszłych losów, kompletnego braku przygotowania wobec tego, co może mnie spotkać jak i konieczności ponownej nauki rzeczy, może nawet tych najbardziej oczywistych, które mogą w zaświatach wyglądać inaczej. Lecz o tym, choć bardziej skrótowo pisałem już wcześniej.

Moderator

Mi rzeczy żal by nie było...bo to tylko rzeczy.ale pewnych znajomosci, kregow itp to już tak. Choc z 2giej str rzekomo po tamtej str to już traci na znaczeniu...i sie rozmywa.
A sad hmm...mysle że jesli osad by padl z 'gory' to ok.ale jezeli okazaloby sie, że to my sami dokonujemy osadu swojego życia to ciezsza sprawa.i tego własnie sie boje...bo jak obiektywnie ocenic wlasne decyzje...

Administrator

Hmm, Nadijo, to rzeczywiście był by problem. Chyba każdy z nas patrzy na swoje życie subiektywne, przez co moim zdaniem ocena obiektywna nie jest możliwa.

Co do tęsknoty za ludźmi - znów nie pomyślałem o tym. To by mogło boleć, szczególnie na początku. Lecz czy już za życia nie uczymy się przezwyciężania tęsknoty?

początkujący znawca wampirów

Śmierć hmm ... Jak dla mnie ten temat jest bardzo ciekawy, ponieważ każdego i tak to kiedyś czeka. Jedyne co mnie zastanawia to co dalej... ? Osobiście nie wierzę w niebo, czyściec, piekło. Raczej prędzej wyobrażałabym ponowne odrodzenie w innej postaci np. jako inna osoba. Wiara jest bardzo indywidualną sprawą jak o mnie chodzi to ja nie wierzę w księdza, biskupa, egzorcystę itp. to tylko zwykli ludzie, z ostatnim osobiście miałam kontakt i co jakoś jego modły i rytuały na mnie nic nie dały. Śmierć w moim przypadku jest następnym przejściem w inny stan, który przeobraża sie nastepnym odrodzeniem i powrotem do życia.

młody wampir

Wiara wiarą, ale śmierć ... ona jest kapłanką żywych, więc gdy już odbierze co jej, będziemy wolni...

Co do tęsknoty V to jej nigdy nie tracimy
"Każdy ma choć jedno nie spełnione pragnienie, jeden sekret, którego nikomu nie zdradził i jakąś tęsknotę"

Reinkarnacja? Nie moje kręgi, dla mnie nie jest to ani dobre, ani pożyteczne... w sumie traciłoby to wtedy trochę dla mnie sens...
"Raz przez Śmierć zabrane, już nigdy nie oddane"

początkujący znawca wampirów

Niedawno spotkałem się z pewnym stwierdzeniem.
"Człowiek mówiący o śmierci, jest jak prawiczek mówiący o seksie"
Nie mamy się czego obawiać, bo nie wiemy jak to będzie. Wink

młody wampir

Coś w tym jest Selectia

Moderator

Gość

młody wampir

Dziękuje za aż takie docenienie moich utworów... jednak stwierdzić muszę, że przeceniasz tych kilka linijek które wystukałam na klawiaturze Wink