Poezja o zabarwieniu wampirzym...

Moderator

Watek w ktorym można wstawić 'wierszadła' innych autorów-o tematyce nam znajomej ^^)

Baudelaire Charles

Przemiany wampira

Niewiasta, ust czerwienią
znaczona zuchwałą,
Niby żmija na węglach w
skrętach prężąc ciało,
Trąc o łoże pierś pełną żądz
nieujarzmionych,
Potok słów wylewała piżmem
nasyconych:
- «W wilgotnych moich
wargach wiedza upojenia;
Umiem w łożu zatopić
skrupuły sumienia;
Suszę łzy; krwi stygnącej bić
każę goręcej
I starczym ustom uśmiech
przywracam dziecięcy -
A kogo do nagości mej
dopuszczę łaski,
Zastąpię mu księżyca, gwiazd i
słońca blaski!
Bo, mój mędrcze, w
pieszczotach ja tak
wyćwiczona,
Gdy owijam wybrańca w
wężowe ramiona,
Lub do hojnych mych piersi
puszczam głodne usta -
I skromna, i rozpustna, i
groźna, i pusta -
Że dla mnie za otchłanie takie
upieszczenie
Anioły by w niemocy szły na
potępienie! »
A kiedy z kości moich wyssała
szpik cały,
Ja zaś zwróciłem wreszcie ku
niej wzrok omdlały -
Na jej miejscu ujrzałem tuż
przy boku swoim
Jakiś bukłak oślizły, napełniony
gnojem!
Zamknąłem oczy, lodem
przerażenia ścięty;
A gdym otworzył, chcąc sen
odegnać przeklęty,
Na chłodnem łożu, zamiast
machiny potężnej -
Niespożytej jak morze,
nadmiarem krwi prężnej -
Drżały nagie piszczele i czerep
śluzawy,
Wydające pisk smętny
chorągiewki rdzawej -
Lub szyldu, co w noc zimną na
żelaznym pręcie
Na wietrze pojękuje w
żałosnym lamencie.''

zaawansowany znawca wampirów

Bardzo mi się podoba.

Wrzucam tekst piosenki XIII Stulecia, może nie jest to do końca wiersz, ale ich teksty są aż nad wyraz poetyckie:

Twój oddech mówi mi jak potoczy się przyszłość
Jesteś zachwycająco namiętna
w lustrzanym odbiciu naszych występków
opłakiwałaś piękno nocy, w której się przemieniasz
Naszym znakiem jest świt.. ciało nie rzuca cienia
Los kreśli malunki na płótnach naszych ciał
Księżyc się budzi kładąc kres smutnej beznadziei
Ból jest tylko bólem bez przyczyny i winy
znów czuję, jak się zatracam
w Tobie i w Twojej wierze
Szukałem Twojego śladu w ogrodach umarłych
w alejach krzyży i dzwonach katedralnych
Czekam, gdy poprowadzisz mnie przez wieczność..
Przeszedłem przez morze czasu,
Ty jesteś moim zwycięstwem.
Ubóstwiana mroczna kochanko przychodzisz zza grobu
odziana w czarne koronki pod suknią, którą zrzucasz.
Jesteś tajemniczo kusząca gdy przechadzasz się nago
po pokoju, gdzie trumny są twym łożem miłości
Czuję gorący pocałunek, chcę całować twoją twarz
Nadejdzie koniec i wygaśnie światłość
ciemność wszystko pochłonie,
nikomu nie będzie dana szansa na zbawienie
Gotyk powróci jak noc czarnych wron
Demony bez skrzydeł
Epoka, jakiej dotąd nie było.

Starszy wampir

z mroznym powiewem draznisz blask swiecy stuletniej,przerazasz,choc pozadanie wciaz wzrasta,kuszenie jest twoja mocna strona

Moderator

Dokładnie Necro... Smile

A ja wstawie wiersz, ktory kiedyś Ktos mi podsunął Smile

I chociaż tytuł jest jednoznaczny, to wrażliwa dusza wyłapie tą 2gą wampiryczną 'głebie' Wink

Bolesław Leśmian

Piła
''Idzie lasem owa zmora, co ma
kibić piły,
A zębami chłopców nęci i zna
czar mogiły.
Upatrzyła parobczyna na schyłku
doliny:
"Ciebie pragnę, śnie jedyny -
dyny moje, dyny!
Pocałunki dla cię, chłopcze, w
ostrą stał uzbroję,
Błysk - niedobłysk na wybłysku -
oto zęby moje!
Oczaruj się tym widokiem, coś go
nie widywał,
Ośnijże się tymi snami, coś ich nie
wyśniwał!
Połóż głowę na tym chabrze i
połóż na maku,
Pokochaj mnie w polnym znoju i
w śródleśnym ćmaku!"
"Będę ciebie kochał mocą, z
którą się mocuję,
Będę ciebie tak całował, jak nikt
nie całuje!
Będę gardził dziewczętami, com
je miał w swej woli,
Bo z nich każda od miłości łka,
jak od niedoli.
Chcę się ciałem przymiarkować
do nowej pieszczoty,
Chcę się wargą wypurpurzyć dla
krwawej ochoty!
Chcę dla twojej, dla zabawy tak
się przeinaczyć,
Abym mógł się na twych zębach
dreszczami poznaczyć!"
Zazgrzytała od rozkoszy,
naostrzyła zęby:
"Idę w miłość, jak chadzałam na
leśne wyręby!"
Zaszumiała ponad nimi ta
wierzba złotocha -
Poznał chłopiec, czym w uścisku
jest stal, gdy pokocha!
Całowała go zębami na dwoje,
na troje:
"Hej, niejedną z ciebie duszę w
zaświaty wyroję!"
Poszarpała go pieszczotą na
równe części:
"Niech wam, moje wy
drobiażczki, w śmierci się
poszczęści!"
Rozrzuciła go podzielnie we
sprzeczne krainy:
"Niechaj Bóg was pouzbiera,
ludzkie omieciny!"
Same chciały się uciułać w kształt
wielce bywały,
Jeno znaleźć siebie w świecie
wzajem nie umiał.
Zaczęło się od mrugania ległych
w kurzu powiek -
Nie wiadomo, kto w nich mrugał,
ale już nie człowiek!
Głowa, dudniąc, mknie po grobli,
szukająca karku,
Jak ta dynia, gdy się dłoniom
umknie na jarmarku.
Piersią, sobie przywłaszczoną, jar
grabieżczo dyszy,
Uchem, wbiegłym na
wierzchołek, wierzba coś tam
słyszy!
Oczy, wzajem rozłączne, tleją bez
połysku,
Jedno brzęczy w pajęczynie,
drugie śpi w mrowisku.
A ta ręka, co się wzniosła w
próżnię ponad drogą,
Znakiem krzyża przeżegnała nie
wiadomo kogo!''

zaawansowany znawca wampirów

A ja podzielę się jeszcze wierszem mojego ukochanego poety..

Wampir - Tadeusz Miciński

Modlą się duchy ciemnych wód -
modli się serce krwawe.
W wnętrznościach mogił szlocha lud
i szlocha serce krwawe.
Armat śpiżowych tętni grzmot
i tętni serce krwawe.
Bagnety pełzną pijanych rot
i pełznie serce krwawe.
Zadrgały bruki rżniętych miast -
zadrgało serce krwawe.
Wampiry gaszą wieczność gwiazd
i gaszą serce krwawe.
Zhańbione ciała - pusty dwór -
zhańbione serce krwawe.
Wtem tryumfalnie zapiał kur -
i pękło serce krwawe.

Moderator

Ten wiersz Necro pamietam z lekcji jezyka polskiego ;P To byla pierwsza 'poezja' o tym zabarwieniu jaką czytałam...eh I zaraziła mnie ta tematyka.Dlatego mam do niego wyjatkowa sympatie (:

Acid Burn

Być Wampirem

Oto słowo głowy ścina i
cierpienia znosić karze.
Oto groby już nie pełne co swe
wnętrze dają w darze.
I juz krew jest bez wartosci,
pełna grzechu się przelewa.
Gdzie w człowieku była miłość,
tam nienawiść się zagrzewa.
Pełne są goryczy miejsca,
wieki temu piękne były.
Dla nieludzkich dusz otwarte,
by w swej żółci dalej żyły.
I skończone piękne dzieje, co
złotymi nazwać można.
Teraz smutek, ból i żądza,
gdzie nie spojrzysz myśl
bezbożna.
Syn już nie wie, że to matka i
złe oczy palą gniewem.
W dłoni tasak, myśl kusząca
pod nieboskim wije niebem.
I uderzył raz okropnie, aż się
krwią zachlysnął prawie.
Dla pewnosci jeszcze drugi, by
już głowa była w trawie.
Za czupryne mocno chwycił,
jak to zwykle robią króle.
Po czym bliskość do niej
poczuł i całować zaczął czule.
Delikatnie w sine usta, potem
w martwe białe oczy.
Gdy już krew miał na języku,
poczuł smak jej tak uroczy.
Matko moja teraz piękna,
ukazałaś mi cel w życiu.
Twoje życie takie słodkie i
trzymałaś je w ukryciu.
Teraz wiem już co mam
począć, teraz tą pojąłem
chwile.
Nie wiedziałem o tym mamo,
że tak pięknie być WAMPIREM.''.

zaawansowany znawca wampirów

Ja pamiętam, że Micińskiego jedynie "popieściliśmy" omawiając jego chyba najbardziej znany wiersz "Lucyfer", który moim zdaniem przedstawia bardzo ciekawą wizję tego anioła.

Moderator

Cóż tej poezji nie ruszylismy.A szkoda bo rzeczywiscie odniesienie jest ciekawe...nawet sam Behemoth na płycie Evangelion ów twórczosc wykorzystał Smile

...

zaawansowany znawca wampirów

Jeśli wykorzystał, to tego nie wiedziałam.
Aczkolwiek pozostaje mi tylko współczuć zarówno Micińskiemu jak i samemu Lucyferowi, że zostali "wykorzystani" przez takiego półgłówka i żałosnie skaczącego człowieczynę, jakim jest dla mnie pan nergal.

Moderator

Jakos mnie nie dziwi Twoja reakcja (:
Jego 'kreacji' scenicznych i idywidualnego wrecz teatru nie bd oceniac. Specjalnie sie nie wpatruje w te 'przebieranki' gdyż zbytnio mnie to nie interesuje.
Ale jak zawsze to bywa, sa i tacy, ktorym to do gustu przypada...
Natomiast ...jesli mowa o samej osobie Adama (phi...też ktos trafił z imieniem haha) to uważam, że to inteligentny facet z dość dużym zasobem wiedzy...niestety z jej przekazem bywa u niego już różnie ;P

Wampir
Charles Baudelaire

Ty, co tak weszłaś w serce moje,
Jak sztylet w głąb wrażego łona,
Ty silna jak demonów roje,
Co przyszłaś próżna i szalona.
Ażeby włości mieć i łoże
Z podeptanego mego ducha,
Z którą się zrosłem, podły
tworze,
Jak rab przyrasta do łańcucha,
Jak wściekły gracz o grze
pamięta,
Jak pijak, co ust nie oderwie
Od flaszki, jak tkwi robak w
ścierwie -
Przeklęta bądź! Przeklęta!
Myślałem: Niechże ostrze szpady
Gwałtownym pchnięciem mnie
wyzwoli!
Lub zaklinałem ciche jady,
By dopomogły mi w złej doli.
Niestety, cóż? Trucizny, miecze
Odpowiedziały mi z pogardą:
Nie jesteś godzien, nędzny
człecze
By twą niedolę skruszyć twardą;
Zaprawdę, o stworzenie głupie,
Gdy panowanie jej upadnie,
Twe pocałunki zbudzą snadnie
Życie w wampira twego trupie.

zaawansowany znawca wampirów

zaawansowany znawca wampirów

Fragment "Dziadów" Adama Mickiewicza:

„Pieśń ma była już w grobie już chłodna-
Krew poczuła- spod ziemi wygląda-
I jak upiór powstaje krwi głodna:
I krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda.
[...]
I Pieśń mówi: ja pójdę wieczorem,
Naprzód braci rodaków gryźć muszę,
Komu tylko zapuszczę kły w duszę,
Ten jak ja musi zostać upiorem.
[...]
Potem pójdziem, krew wroga wypijem
Ciało jego rozrąbiem toporem:
Ręce, nogi gwoździami przybijem
By nie powstał i nie był upiorem.”

Moderator

Kurcze nie pamietam tego fragmentu :7

To ja kawałek z "Giaura" Byrona przytocze Smile

„Lecz wprzód zostaniesz na ziemi
upiorem;
I trup twój, z grobu wyłażąc
wieczorem,
Pójdzie nawiedzać krainę
rodzinną,
Powinowatych krew spijać
niewinną.
Tam, na rodzeństwo własne
zajuszony,
Wyssiesz krew siostry, córki,
żony;”

Starszy wampir

Chetnym piorem swym wyzsze te slowa przepisze,by byly wybrankom w nocy spelnieniem

młody wampir

Przepiękne wiersze przemocą i namiętnością
zlane w cudny korowód
ciągnący dusze zaczytanych wielbicieli
Już już czytam Już już otwieram
Już już nigdy się nie wyrwę
Z piękna poezji tu poznanej
Zaczarowana pozostanę
W korowodzie zmysłów poruszona
Rzucając się w poezji ramiona